Benim bayramım senin bayramın bayram hepimizle güzel

BAYRAM
Bayram deyince aklımıza ilk gelen neşe içindeki çocuklar, sevinç ve paylaşımın almadan veren yüzü gelir aklımıza.
Eskiyi aratan günlere dalar giderken insan, insani olanlarla kucaklaşırız.  Ruh ile bedeni besleyen her bir oluşta, insanız. Eski bayramlar demişken hangimiz çocukluğuna gitmez ki?!
Benim gönlüm ve hatıralarım eski bayram günlerine gitti ve o günleri çok özledim. Annemi babamı özlediğim gibi. Çünkü o yaşanmışlıklarda annem ve babam da vardı. Tasasız gamsız çocukluk günlerim ve sevincim vardı.
Annem, bayram sabahına kadar elinde diktiği beyaz dantel elbiseyi yetiştirmişti bayramın birinci günü için bana. Tertemizdi elbisem gibi çevremde. “Çiçek gibi” derler ya o misal. Kırmızı rugan ayakkabılarımı yastığımın altına sakladığımı dün gibi hatırlıyorum. Babam bayram harçlığımız için daha çok mu çalışırdı? Şekerlemeler, çikolatalar, tatlılar ve börekler bayram günü için olmazsa olmazlarımızdı. Bayram sabahı bayram namazından çıkan babamızın elini öpmek, babamın ağzından her bayram duyduğum “güzel kızım benim, çok bayramlara inşallah” demesini işitmek artık bir hayal ama anılarımızın en güzel yerinde saklı değil mi? Ama şimdiki çocuklar öyle mi ya! Hepsi olmasa da kıyafetler, son model telefonlar ergen bile olmamış çocukların elinde. Afrika da çocuklar açlıktan ölürken, savurganlık ve vurdumduymazlık tavan yapmış durumda olmamalı.  Bilmem kimin konserine milyonlarca para verip localarda bir-iki saatlik sohw dinleyeceğinize kendinize gelin ve açlıktan ölen çocukları düşünün bre kendi için yaşayan gösteriş gösterişçileri.  Unutmayın ki, dünyanın geleceği çocuklarımızla.
Bizim kuşağın çocukluğunda bayram yerleri kurulurdu. Atlıkarıncalar, lunaparktan daha bir ışıltılıydı… İp cambazları harikaydı.  Keten helvalar illa ki pamuklu şeker ve daha neler neler… Sevgiyle kuşatılmış o günlerde kuzenim Melekle el-ele tutuşur, biz çocuklar için kurulmuş bayram yerine giderdik. Dünya nimetleri mi vardı orada? Ya da dünyanın başka bir yüzünü mü anlatırdı o çok sesli albenili sevinçli birçok gösterini olduğu geniş alan… Eskilerin yaşadığı bu günlerle belki de çoğalmanın ilkleri bizi biz yapan bu ritüellerdi.
BAYRAM DA BABA BAYRAM DA ANA
Annesiz babasız ve ailesiz ve de kimsesiz olmakta var bayram gününde. Hiç anne baba sevgisi tatmayan, yetim öksüz kalan çocuklarımız da var… İşte onun için “bayram gelmiş neyime anam anam garibem” türküsü çağıranlarda var…
Babasını ve annesini bayramda bulamayan evlatlar da var… Ana ve babasını elini öpmek isteyen ama öpemeyen küçük büyük herkes istediği kadar zengin olsun zengin falan değildir. Zenginlik aileyle, paylaşımla, sevgiyle ve gönülle olur.  Onun için bir yetimin bir öksüzün yüzüne bak ve bu gerçeği görerek o kimsesizin yüzüne gülümse. Saçını okşa… Gülümsemekte sadakadır ve insanı insan yapan olgulardan biridir. Sevgi alışverişidir gülümsemek… Parayla ölçülemez… Paylaşımın gücü gönülleri ferahlatırken şu fani dünyada bırakılan yegâne iz iyi insan olma, iyi insan olarak anılmaktan geçiyorsa ‘iyi kişi’ olalım o zaman.
ANNEN YOKSA BABAN YOKSA SEN ANA OL SEN BABA
“Annem annem… Babam babam…” diyenlerimiz çok olmuştur. Onun için anne ve babalarımız yaşarken kıymetini bilelim.   Onları yaşlılıkta hor görmeyelim, ellerini öpmekle kalmayıp, itelemeyelim, kakalamayalım. Kendi rahatımız için onları yok saymamalıyız değil mi? Anne ve babamızı huzur evlerine gönderip kendimiz keyif çatarken; kendi sonumuzun nasıl olabileceğini, evlat sahibi olsak ta yalnız kalabileceğimizi de düşünelim.
Bir öksüzü bir yetimi sevindirelim. Onlara anne baba olamasak ta anne baba yokluklarına bir nebze de olsa merhem olalım.    Çevremizde gördüğümüz her kimsesiz çocuğumuza sahip çıkalım… Onları bağrımıza basalım… Ne diyordu Nazım usta: Şeker de yesin çocuklar…
BAYRAMIN KUTLU OLSUN VATANDAŞIM
Müslüman Âlemi, Kurban Bayramı sevincinde olurken yok yoksulun işsizin çaresizin halini görelim ve gözetelim. İşte tam da burada insanlık uyumasın. İnsanlık, insan olanla insana yardım etmekle meşgul olursa;  bir iki psikopatın savaşla dünyayı ve çocukları yok ettiği bir dünyada olmayalım ve bu işe bir çare bulalım. Kadınlarımız öldürülmesin. Hayat ellerimizden alınıp gitmesin… İşsize işveren ellerden, vicdanlardan olalım… Borçluya borçsuz günlerin de olabileceği, özenerek baktığı her ne varsa alabileceğini ona iş vererek sağlayalım. “Ama ben bunu yapamam ben acizim” dersek “ellerinde güç olanlara güvenmiyoruz” deriz. Paylaşımın gücü burada kurulmuş ve sizi siz yapan değerler silsilesinde sizin o çarnaçar haldeki insanı kucaklamanızı bekliyor çünkü.
Bu bağlamda yolu sevgiden geçen herkes güzel insandır. Seven insan sevgiyi çoğaltırken size de sevgiyi aşılar. Bayramı bayram sevincine taşıyacak günlere… Cümleten iyi bayramlar…